2 LIST OTWARTY W SPRAWIE POLSKICH STADNIN KONI ARABSKICH - NOWE INFORMACJE

2 LIST OTWARTY

Warszawa, 31 marca 2016

Szanowny Pan Premier, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Prof. dr hab. Piotr Gliński

oraz

Szanowny Pan Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi Krzysztof Jurgiel

Szanowny Panie Premierze, Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego,
Szanowny Panie Ministrze Rolnictwa i Rozwoju Wsi,

W moim poprzednim liście do obu Panów Ministrów, datowanym na 24 lutego 2016r. argumentowałem m.in., iż w moim głębokim przekonaniu potrzebne są odpowiednie ramy prawne, organizacyjne i finansowe, które pozwolą Polsce zabezpieczyć na przyszłość byt, zachowanie najwyższej jakości i dalszy rozwój państwowych stadnin koni arabskich które stanowią polskie i światowe dziedzictwo kulturowe, naturalne i historyczne, są także prestiżowym atutem Rzeczpospolitej Polskiej na arenie międzynarodowej.
Podnosiłem także potrzebę poddania zasadniczej refleksji kierunku i formy zmian podjętych w ostatnim czasie w polskich stadninach koni arabskich.

W szczególności zwróciłem się w tym liście do Pana Premiera - Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z prośbą o rozważenie decyzji o wszczęciu procedury umieszczenia państwowych hodowli koni czystej krwi arabskiej w Janowie, Michałowie i Białce, wraz z zabytkowymi stadninami w których hodowle te bytują, na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO zgodnie z kwalifikacją zawartą w Art. 1 jak również Art. 2 oraz z pozostałymi artykułami Konwencji Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego z roku 1972. Uznając za wysoce prawdopodobne, że dobra kultury i naturalne - jakimi w mojej ocenie są, w rozumieniu Konwencji, polskie hodowle koni arabskich czystej krwi - spełniają wyjątkowo wręcz szeroki zakres kryteriów wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO – tj. kryteria I, III, IV, V, VI w zakresie kryteriów dotyczących dóbr kulturowych oraz kryteria VII i IX w zakresie dotyczącym dóbr przyrodniczych.

Do moich poprzednich spostrzeżeń i propozycji chciałbym dodać nowe, które w mojej ocenie odsłaniają bardzo istotny precedens dla postulowanych przeze mnie zmian – tj. wszczęcia procedury wciągnięcia państwowych hodowli koni arabskich i obiektów stadnin w Janowie, Michałowie i Białce na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Otóż w wyniku wykonanych w ostatnich dniach badań ustaliliśmy, że na Liście UNESCO, od roku 2010 znajduje się już Sokolnictwo, a zatem niszowa ale zarazem niezwykle prestiżowa dyscyplina charakterystyczna szczególnie dla państw arabskich. Zostało ono zakwalifikowane na tę listę na podstawie „Konwencji UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego” przyjętej w roku 2003. Co więcej okazuje się, że krajami depozytariuszami tego dziedzictwa (tzw. member states), które zostały wpisane na listę UNESCO są m.in. Państwo Kataru, Zjednoczone Emiraty Arabskie oraz Królestwo Arabii Saudyjskiej, a zatem kraje, w których istnieją niezwykle prężne hodowle koni arabskich, będące pełnoprawnymi partnerami dla polskich hodowli.

Wydaje się, że precedens jest wyjątkowo mocny i oczywisty. I że w związku z powyższym nie istnieją żadne przeszkody formalne oraz merytoryczne, aby hodowlę koni arabskich rozumianą jako niematerialną tradycję, wiedzę i doświadczenie przekazywane w Polsce od ponad 200 lat z pokolenia na pokolenie, uznać za Niematerialne Dziedzictwo Kulturowe ludzkości i rozpocząć procedury przewidziane na podobną okoliczność przez Konwencję. Należy zauważyć, że Konwencja z roku 2003 dotycząca niematerialnego dziedzictwa kulturowego, miała w zamyśle Konferencji Generalnej UNESCO uzupełnić starszą „Konwencję w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego” z roku 1972, na którą powołałem się w liście z 24 lutego oraz w niniejszym liście, powyżej. Rzeczpospolita Polska jest naturalnie stroną obu tych konwencji.

Pragnę w tym miejscu podkreślić, że nadal stoję na stanowisku, iż polskie państwowe hodowle koni arabskich oraz obiekty stadnin spełniają także przesłanki Art. 1 oraz Art. 2. „Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego” z roku 1972 oraz najprawdopodobniej 7 na 10 kryteriów wpisu na Listę UNESCO w oparciu o zapisy tej konwencji. Przy czym trzeba pamiętać, że do wpisu na listę UNESCO na podstawie powołanej powyżej konwencji konieczne jest spełnienie jedynie 1 kryterium (z wyjątkiem kryterium VI które powinno być stosowane łącznie z dowolnym innym kryterium).

Jestem przekonany, że postulowane przeze mnie działania przysłużą się dobrze pojętej polskiej racji stanu, przysłużą się także w znaczącym stopniu rozwojowi i popularyzacji zarówno polskiej jak i światowej hodowli koni arabskich. A także staną się źródłem promocji, prestiżu i chluby dla Rzeczypospolitej Polskiej, podkreślając tym samym w dobitny sposób wielką wartość i skuteczność 200 letnich, nierzadko heroicznych wysiłków wielu polskich generacji hodowców, pasjonatów i arystokratycznych sponsorów tej dyscypliny. W ten sposób ta niezwykła historia, która rozpoczęła się w Polsce w początkach XIX wieku za sprawą fascynacji i zaangażowania polskiej arystokracji kresowej, zostanie odpowiednio do swej rangi zwieńczona i doceniona oraz wypromowana na całym świecie.

Ponownie pozwalam sobie na apel do obu Panów Ministrów, aby ten moment powszechnej zarówno w Polsce jak i za granicą troski o los unikatowych polskich stadnin wykorzystać do tego, aby ocalić i zabezpieczyć to wielkie dobro polskiej i światowej kultury dla przyszłych pokoleń.

Pozwalam sobie po raz wtóry podać mój list do publicznej wiadomości w formie listu otwartego, w nadziei, że postulowane przeze mnie rozwiązania spotkają się z uwagą i zainteresowaniem środowiska miłośników koni arabskich. I że dialog wokół tej nabrzmiałej sprawy przybierze nieco bardziej konstruktywną, formę.

Załączam wyrazy szacunku,

Łukasz Łuniewski
prezes zarządu

Arabian Horse Culture International Institute

ul. Wspólna 50A/35
00-514 Warszawa
contact@ahcii.com
www.ahcii.com

Serdecznie dziękujemy Kancelarii DKK za wsparcie i konsultacje:


Przeczytaj także pierwszy List Otwarty z dnia 24 LUTEGO 2016: